środa, 28 lipca 2010

***

Nie byłam tu dawno - wokół dzieje się i dużo, i nic. Zwykłe codzienne zabieganie, po którym pada się wieczorem bez czucia. Może i dobrze. Ostatnio wróciło mi dawno zapomniane przeżywanie rzeczywistości - zaczynam żyć gdzieś w środku, gdzie nie ma nikogo i niczego realnego, tylko ja, jakieś impresje, strzępy rzeczywistości, kłąb niewypowiedzianych myśli, stłumionych uczuć, wspomnienia, wspomnienia, wspomnienia... Boli, wzrusza, ale nie chcę stamtąd wyjść, póki... no właśnie póki co? Póki się z tym nie uporam? W domu nieład, prasowanie czeka, Duża przed bajką, Mała śpi, a ja ze słuchawkami przed kompem i siedemnasty raz słucham:
http://www.youtube.com/watch?v=AMSsgrnKFQA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=r-QpaFBD6nE&feature=related
Nie umiem inaczej tego wkleić, więc można sobie przekopiować i może zadziała.
Na to mam dzisiaj nastrój i będę chyba do rana tak słuchać. Jak dziewczyny zasną, to pozwolę sobie na wielkie, ciężkie łzy, których mi tak bardzo brakuje.